Ciszy Potęga 🙂❤️

W Ciszy odnajdę to, czego nigdzie nie usłyszę. Mowę Serca swego i Duszy swojej, To tak piękny dotyk, cichy szept.... Niczym lekki podmuch Wiatru na twarzy mojej. Niepotrzebny hałas, zgiełk i szum... Tłumy ludzi...Nie, To nie dla mnie, W tym się nie odnajdę... Tam wysoko, gdzie nikt nie sięga... Jest mojej Ciszy Potęga. Sama, ale nie samotna.... Bo mimo wszystko, w Sercu moim.. Jest Ten, o Ktòrym co Noc Śnię... Sen, Świadomy....w nim czuję... Ciepło Twojej Miłości do Mnie... Dobrze, że tam w Gòrze jest tak Cicho, Niepojęty Spokòj, a w nim Zapach Twòj Miesza się z Moim i stają się Jednym... I nikt nie zrozumie, Kto tak naprawdę To wszystko w Całość Ujmuje.... Edyta Wysocka Fot. Edyta Wysocka, Zabrze 🙂❤️

W Odległej Galaktyce

Dawno dawno temu, W odległej galaktyce, Mieszkał sobie pewien Książę, Ktòry jedną swoją Miłość miał, A na Ziemi ich tysiące. Naprzykrzała mu się Ròża, Ktòra choć nieduża, Wielkie wymagania miała, Ktòre przed nim wciąż stawiała. Książę zniechęcony, Jej kapryśnym zachowaniem, I ciągłym baobabòw wyrywaniem, W wielką podròż udał się, By zrozumieć życia sens. Spotkał wiele dziwnych istot, Zajętych ciągłą pracą, Jedni smutni, drudzy wciąż coś liczą, Nic z tych rzeczy nie pojmował, Aż wreszcie na Pustyni wylądował. Na Pustyni spotkał tego od Baranka, Ktòry swòj rozbity samolot naprawiał. I choć dorosły, to wciąż dziecko w sobie czuł. I spełnił marzenie Księcia, Rysując mu coś z głębi swojego serca. Spotkał też kogoś, niby nielubianego, Ale owa istota powiedziała, By przybył do niej, Gdy już przyjdzie czas rozstania. Nareszcie spotkał kogoś, Kto jest znany jako sprytny i cwany, Lecz on wcale nie był taki, Ale inaczej był przez ludzi postrzegany. To on nauczył Księcia czym jest Przyjaźń... Czym jest Odpowiedzialność , Czym Miłość i Przyzwyczajenie... Oraz Tęsknota i Kojarzenie. A Wiatr pokazał jemu, Że ta, ktòrą tak naprawdę kochał, Czeka na niego i jest wyjątkowa...pomimo.. Nie podobna do żadnej innej, bo jego. Choć było ich tysiące, to còż z tego? Zwątpił przez chwilę, Ale znòw w sercu poczuł, Kto najważniejszy był dla niego, I nieodpartą chęć powrotu do niej odczuł. Znalazł się więc znòw na Pustyni. Pożegnał się z Przyjaciòłmi swoimi. Poszedł do tej, ktòra ukąsić go musiała, By Książę mògł znòw wròcić do tej, Ktòra naprawdę Miłość mu Dawała. I wròcił do Jedynej swej, Książę z odległej galaktyki. Rozłąka ich nauczyła tyle, Że ta nierozerwalna Nić Miłości. Choć niewidzialna ... z Serca do Serca, Na Zawsze Istniała. Edyta Wysocka 🙂❤️ Fot. Edyta Wysocka, Zabrze 🙂❤️

Ze Sobą Być 🙂

W Spokoju i Ciszy, Głos Serca Swojego usłyszę. Tę Prawdę znaną od lat, zna garstka Istot, Zamieszkująca ten świat. Z dala od zgiełku i szumu, Za to Razem ze Sobą BYĆ, To tak Cudne Doświadczenie, ktòre uczy ŻYĆ. Wysoko Ponad Tym Wszystkim, Staję z Tym, Ktòry Wolnością się Zwie, Ktòry daje mi Pokòj i To czego Potrzebuję. Nic nadto, tylko by BYĆ...Piękną Chwilą... Miłością Lśnić, Mądrością Darzyć... Kojącą Melodią, słyszaną co Noc... Światłem, Ktòre daje tę Moc, by Dalej Iść. Spokojnie,...Zaufać... Powoli...Krok po Kroku.... Pozwòl w Końcu dać Siebie Wysłuchać. Edyta Wysocka 🥰❤️ Fot. Edyta Wysocka, Zabrze 🥰❤️

....by Kochać?

Czy urodziliśmy się by Kochać? By kochać każdym Oddechem i Serca Biciem? Czy urodziłeś się, by być wolnym dla mnie? Czy Jestem, by uśmiechać się do ciebie o poranku, aż do kolejnego świtu? Tak! Po to urodziliśmy się! By Kochać każdym Spojrzeniem, każdym oddechem. Biegnijmy więc na boso, czując pod stopami krople rosy. Biegnijmy więc na boso, trzymając się za ręce. Puść...wszystkie swoje myśli i słowa... Niech nie plączą się wraz z pięknym Wiatrem we Włosach .. Radosny Śmiech, Szczęścia Brzmienie.... Jesteśmy znòw Wolni, jak niegdyś, Nim zapomnieliśmy, że żyjemy dla siebie. Wzbijamy się wysoko, gdzie nikt nas nie woła. Jest tylko ta nasza piosenka, tę ktòrą zawsze Słuchaliśmy, ktòrą wciąż w sercu trzymaliśmy Dla siebie. By ta nić melodii trzymała nas, gdy w oddali byliśmy. Zatańczmy więc ponownie przy naszej melodii, Swobodnie, lekko trzymając dłoń w dłoni. Pamiętasz? Jechaliśmy trzymając się za ręce... To było tak piękne i nadal jest... Jest ten sam Duch, To Samo Światło. Światło Naszej Nieskończonej Miłości, Ktòra daje nam Nieopisany Bezmiar Wolności.. Słowa Jej żadne nie opiszą, Jedynie ta Nić z Serca do Serca biegnąca Razem z Naszą Siostrą- Ciszą. Edyta Wysocka 🥰

Dajesz mi Panie

Dajesz mi Nieba Panie Na Ziemi Twej. Zawsze me oczy, pocieszając tym, Co Stworzyłeś.... A Stworzyłeś Cudowne obrazy, Ktòż ich może nie zauważyć, Skoro objawiłeś je wszystkim swoim dzieciom? A jednak mają oczy lecz nie widzą, Mają uszy lecz nie słyszą--Powiedziałeś. Bo Serca nasze znasz, znać będziesz i znałeś. Pocieszasz Boże do Policzka Swego Tuląc. Jak Ojciec swoje dzieci Miłując. Dajesz Siłę zmęczonemu, I podnosisz z kolan strudzonego. Dajesz Swoje Słowo do Serca Dziecku Swemu, By Je Pielęgnowało I Życie swoje na Nim Budowało. Edyta Wysocka 🥰 Fot. Edyta Wysocka 🥰 Zabrze 🥰