Do przodu iść

Nie wróci już nic Oglądać się wstecz To głupotą jest. Światłością byłaś Lecz ją utraciłaś Spadając w dòł Gdzie ludzi tłum. Lecz ktoś przyniòsł Słowo Chwyciłaś je mocno Zerwałaś więzy Duchem Świętym Przylgnęłaś do Boga Tam, gdzie twoja Droga Stanęłaś w Nim By znòw mocną być. W tym cała nauka płynie Nie trzymać się tego, co wiesz, że minie To dobrze - znòw patrzysz na Chrystusa Pozostawiając za sobą to, co świat od ciebie wymuszał. Z uśmiechem na twarzy, w zwycięskiej postawie kroczysz ze spokojem. Z radością, patrzysz co jest za progiem Czy ciemno? Nie szkodzi... Swym światłem je rozproszysz. Bòg Światło to włożył w twe serce Pozwoliłaś, by rozbłysło wielce Jak latarnia- uśmiech na buzi świeci I niesiesz go do zagubionych Bożych Dzieci. Patrz na Chrystusa, On zawsze Ciebie wysłucha. Odpowie na każde pytanie I jest na każde twe serca zawołanie. Patrz na Stwórcę twego I zachowaj w sercu i umyśle Pokòj Jego On Ci go daje, z Łaski więc odpocznij On bardzo Cię Miłuje i pragnie Cię utulić, zwolnij. Trwaj w Świetle i Miłości To co, że kogoś może to złościć Jest ci trudno? Nie szkodzi To się w końcu skończy - Bòg dzieci swoje oswobodzi. Raduj się w Panu- Bòg do ciebie mòwi Bądź odważną- tymi słowami też przemòwił Jesteś kimś więcej, kim ci się zdaje. Jesteś Swoim Jego Miłowaniem. Jesteś z Ojcem Jednością Chrystus na powrót połączył Ciebie z Nim swoją Miłością. Przyszedł na świat po To, Byś stanęła z Nim ramię w ramię ochoczo. Bòg szczodrze na ciebie wylał Mądrość i Zrozumienie To nie perły ni drogocenne kamienie Dalej! Sięgnij po bogactwa twe W Chrystusie masz, to, co Ojciec Swemu Dziecku dawać chce. Czuje w Swym Sercu bicie Serca Twojego To wielka Przyjaźń i Wielka Miłość Jego Blisko jest, ciepłą dłoń chwyć Razem iść w Miłości Ojca, to Żyć... Edyta Wysocka